Zostałeś przewidywania - i być może bojąc - "wielki dzień" przez wiele tygodni. Charakter zdarzenia nie jest ważne, może więcej to być pierwsza randka, ważna rozmowa o pracę, lub własne urodziny. Starasz się ukryć za włosy lub ciężki make-up. Ale nie można ignorować twarz w lustrze.
Brzmi znajomo? Dla cierpiących na trądzik na całym świecie, te scenariusze są zbyt powszechne. Nawet rutynowe interakcje społeczne - dzień w biurze, wycieczka do rynku - może być koszmarem stresu i poczucia obrzydzenia. Jednak ze względu na "jedynie kosmetyczne" charakter trądziku pospolitego, te prawdziwe emocje są powszechnie odrzucone jako nadwrażliwości. Jasne twarzach przyjaciele i współpracownicy mówią: "Naprawdę, to wygląda gorzej dla ciebie."
A oni rację. Ale brakuje im ważną kwestię: Trądzik jest tak samo o tym, jak czujesz, jak wyglądasz. Z biegiem lat, metody badawcze i zabiegi mogły ulec zmianie, ale odpowiedzi na pytanie "jak trądzik czujesz?" pozostały alarmująco stała: Ugly. Zły. Brudny. Depresji. Odpowiedzi te są spójne w całej linii płcią, barier wiekowych i granice państwowe.
Co się robi?
Każdego roku miliony dolarów przeznacza się na badania medyczne i leczenie trądziku kolejne miliony wydawane są na rozwój i wprowadzanie do obrotu środków over-the-counter. Stosunkowo niewiele energii, jednak wydano określania psychologicznych i społecznych skutków choroby. Rozważmy następujące oświadczenie:
Nie istnieje jeden warunek, który powoduje bardziej psychiczny uraz, bardziej niedopasowanie między rodzicami i dziećmi, niepewność bardziej ogólnym i poczucia niższości i większych sum psychicznego cierpienia niż wolna koja ma trądzik vulgaris.1
Wykonane przez Sulzbergera i Zaidems w 1948 roku artykule, niniejsze oświadczenie pierścienie dziś. Pomimo ograniczonego wpływu trądzik jest na ogólny stan zdrowia pacjenta, wiele badań wykazało, że produkuje podobny stopień emocjonalnego stresu na choroby skóry, powodując znaczną niepełnosprawność. Wnioski są dość oczywiste: Trądzik boli bardziej od wewnątrz. Więc dlaczego jest tak łatwe dla ludzi, aby odwołać te uczucia jako próżności?
Problem pomiaru emocji.
Trudność nie polega na weryfikacji trądzik na negatywny wpływ, ale w ich kwantyfikacji. Przez lata naukowcy zmaga się znaleźć dokładny sposób pomiaru dla tego konkretnego rodzaju studiów. Naukowcy wykorzystują psychometrii do pomiaru warunków umyśle, ale muszą jeszcze opracować skalę oceny psychologiczne skutki warunków fizycznych, takich jak trądzik. I wykorzystanie skal psychometrycznych do oceny pacjentów z trądzikiem jest w dużej mierze niejednoznaczne.
Dlaczego? Emocjonalne objawy - depresja, złość, niska samoocena - wpływa ogromna liczba zmiennych. Tak trudno jest wiedzieć na pewno, czy czyjaś depresja spowodowana jest trądzik samotnie lub kombinacja czynników, począwszy od kłopotów w szkole, aby na stanowisku pracy stres. W chwili obecnej najlepszym sposobem zrozumienia psychospołecznych skutków trądzik wydaje się zaskakująco prosta: Słuchaj.
Moc pacjenta zeznań.
Dopóki nauka rozwija dokładną skalę, najlepszym sposobem dla nas, aby dowiedzieć się o skutkach emocjonalnych trądzik jest od samych pacjentów. Poniższe fragmenty są cytowane z verbatim cudzysłów pobranych podczas badania przeprowadzonego w 1995 r. San Francisco.2 W dramatycznym kontraście z psychometrycznych kwestionariuszy stosowanych w przeszłości, pacjenci zostali poproszeni otwarte pytania i zachęcać do odpowiedzi na długości.
Minęło wiele lat od kiedy spojrzałam w lustro. Ja czeszę włosy za pomocą sylwetki na ścianie, aby pokazać zarys mojej głowie. Nie patrzył się w oczach od lat, i to jest bolesne, aby nie być w stanie to zrobić, i to jest bezpośrednim wynikiem trądziku.
Kiedy mój trądzik ma cięższy, zacząłem naprawdę zbadać więcej rzeczy, stają się bardziej świadomi norm społecznych, co jest dopuszczalne, co jest atrakcyjne. Właśnie wtedy zacząłem mieć niższą samoocenę, to mnie się bardziej introwertykiem. To mnie chcą uniknąć niektórych przypadkach. "Zapytaj ją? Cóż, może nie. Ona nie będzie zainteresowany bo jak patrzę.
To wiąże się z byciem brudny, a ja nienawidzę tego, bo to nie jest wcale tak. Odziedziczyłem go od mojej matki, a ona jest zawsze mówi mi, że miała dokładnie to samo, i że będzie odejść. Jestem wściekły, że odziedziczył go od niej. Mój tata czuję się źle, bo nigdy nie miał złą skórę, kiedy był młodszy, więc nie rozumie.
Moja mama nie wie, co zrobiła dla mnie zranić. Jeśli jadłam tłustych potraw, ona krytykować. Jeśli zjadłem pikantne jedzenie - co jedzenie tajskie jest, wszystkie są ostre - mówiła, że ​​ponieważ zjadłem pikantne jedzenie, dlatego właśnie miałem pryszcze. Trzymała mi powiedzieć jak brzydka moja twarz, i nikt nie zamierzał poślubić mnie, czy mam źle wyglądającą skórę. I to naprawdę boli mnie.
Wiem, że jestem o tyle niebezpieczne, w ten sposób - ale jeśli pójdę do sklepu, nie będę kupować słodyczy, nawet jeśli naprawdę tego chcesz. Myślę, że w moim umyśle, że ludzie patrząc na to, co kupuję, a myślenie: "Och, ona je śmieci. Nic dziwnego, że ma tak wiele pryszcze na twarzy.
Już od tej próbki małe, łatwo zobaczyć szerokie emocjonalny wpływ trądziku na tych, którzy cierpią z niego. Rachunki te konfliktu rodzinnego, wycofania społecznego i głębokiego cierpienia prywatnego są, według badanych, bezpośrednim rezultatem ich trądziku.
Chociaż trudno jest zmierzyć wpływ tego stanu, komunikat w tych zeznaniach jest jasne: Trądzik może spowodować głębokie emocjonalne cierpienie. Oczywiście, jeśli mieszkasz z trądzikiem, to nie jest news - ale może to być pomocne wiedzieć, że nie jesteś sam.